فروغ همدلی در سایه زندگی جهادی

این گزارش که بخش دوم آن در روز چهارشنبه چهاردهم مرداد 1394 هجری خورشیدی به چاپ رسید می افزاید، می افزاید: «حضور یک جوان مؤمن و متدین و متشرع در یک مجموعه روستائی در بین جوانان، در بین مردم، مظهر مجسم آیه قرآن است؛ آنها را به دین، به انقلاب و به معنویت سوق می دهد.» این بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با جهادگران بسیج سازندگی است. جایی که رهبر انقلاب بارها به برکت حرکت های جهادی و البته اهمیت این موضوع در اسلام تاکید می کنند. اردوهای جهادی در سال های اخیر توانسته به پلی تبدیل شود برای ارتباط میان اقشار محروم جامعه با جمعی از جوانان انقلابی و دارای دغدغه و حاصل این ارتباط بی شک چیزی نیست جز افزودن بر همدلی میان اقشار مختلف مردم و مسئولان.
با گذری از تاریخ جنگ به موضوعی جالب برمی خوریم. در بحبوحه جنگ فردی مثل حاج عبدالله والی به منطقه بسیار محروم بشاگرد در هرمزگان کوچ می کند تا با این عمل علاوه بر حل مشکلات مردم منطقه اهمیت رسیدگی به مستضعفان در انقلاب را یادآوری کند. در واقع می توان گفت اردوهای جهادی نه از اواخر دهه 70 بلکه از سال های اول انقلاب در قالبی دیگر آغاز شده بود. گذر از جنگ تحمیلی و مشکلات اقتصادی جامعه اما ما را به مرحله ای رساند که رهبر انقلاب به واسطه مشاهده ظرفیت های موجود در میان جوانان انقلابی کشور این بار فرمانی نه در وسعتی محدود بلکه درجهت رفع محرومیت ها در سراسر نقاط محروم کشور صادر کردند و واکنش جوانان انقلابی در مقابل صدور این فرمان رهبر انقلاب «لبیک گفتن» بود.
اردوهای جهادی خدمتی مادی و معنوی
اما آنچه که در سال های اخیر نمایان شده است این است که جاده اردوهای جهادی جاده ای یک طرفه نیست و علاوه بر محرومیت زدایی از مردم محروم به نوعی به سرمایه سازی برای نظام از طریق پرورش تفکرهای انقلابی می پردازد و این تعامل جوانان انقلابی، مردم و مسئولانی که در قالب فعالیت های جهادی قرار می گیرند خود می تواند مصداقی بارز از همدلی در کشورمان باشد. رهبر معظم انقلاب خود در دیدار با جهادگران بسیج سازندگی با اشاره به اهمیت اردوهای جهادی می فرمایند: « بسیج سازندگی و این اردوهای هجرت را قدر بدانید. شما که خودتان محورهای اصلی این حرکت عظیم هستید این را قدر بدانید و خدای متعال را شاکر باشید. مسئولین، دیگران، مدیران و کسانی که دست اندرکار امور هستند، آنها هم این حرکت عظیم را قدر بدانند. سال تحصیلی، درس را خوب بخوانید، با تحقیق بخوانید، قصدِ رسیدن به قله های علمی را پیدا کنید. در دوره فراغت هم ساعات را، روز و شب را، با این حرکت زیبا و باشکوهِ خدمت به مردم غنی کنید.»
ایشان خاطرنشان می کنند:«این کارِ اردوهای هجرت و حرکت عظیم بسیج سازندگی یکی از برکاتش خدمت رسانی است که میلیون ها نفر از این خدمت شما به صورت مستقیم بهره مند میشوند. از لحاظ مادی، از لحاظ امور روزمره زندگی، از لحاظ معنوی و هدایت بهره مند می شوند. شما اگر درس قرآن هم آنجا ندهید، خودِ حضور یک جوان مؤمن و متدین و متشرع در یک مجموعه روستائی در بین جوانان و در بین مردم مظهر مجسم آیه قرآن است و آنها را به دین، به انقلاب و به معنویت سوق می دهد. «کونوا دعاة النّاس بغیر السنتکم»؛(3) شما با عمل خودتان مردم را به ایمان، به اسلام، به دین دعوت می کنید. این خدمت رسانی است؛ خدمت رسانی مادی و خدمت رسانی معنوی. از این مهم تر، خدمتی است که شما به خودتان می کنید و استعدادهای درونی خودتان را فعال میکنید و به بالقوه هایی که در وجود شما هست فعلیت می بخشید. تجربه پیدا می کنید با زندگی مردم آشنا می شوید. این حصارهای طبقاتی شکسته می شود و واقعیت های زندگی را لمس می کنید. در خودتان شعف و بهجت خدمت رسانی را احساس می کنید و این احساس را در وجود خودتان زنده می کنید. کسی که لذت خدمت و کار را بچشد، از کار خسته نمی شود. همان طور که در گزارش ها برادران عزیز گفتند، من هم قبلاً در گزارش ها خوانده ام جوانی که این لذت را در وجود خودش کشف کرد از خدمت خسته نمی شود این هم فایده دوم که فایده بسیار بزرگی است.»
صفا و صمیمیت در سفره های ساده
برای درک بهتر موضوع بهتر است نظر یکی از جهادگران را جویا شویم. ندا غلام پور در این خصوص می گوید: «در اردوهای جهادی شاید محل اسکان هتل نباشد و پذیرایی شام و ناهار حتی در نان و پنیری خلاصه شود اما بر سر این سفره های ساده و بی ریا صفا و صمیمیت بسیاری وجود دارد. شاید در اردوهای جهادی از آسایش خبری نباشد اما تا دلتان بخواهد آرامش هست. سهم هر کس از این آرامش به میزان اخلاص، تلاش و کوشش جهادی اش باز می گردد. شاید گاهی خسته شوی اما دریایی از شادی و شعفی را در دل محرومین حس می کنی و این حس است که جهاد را زیبا می کند و این گونه است که ما این بار هم راهی جهاد می شویم.»
پس از گذر از صحبت های غلامی سراغ یکی از روحانیونی می رویم که با انگیزه ای نشاط آفرین برای جهاد در راه خدا در مناطق محروم حضور یافته است. حجت الاسلام محمد رضایی شریف آبادی یکی از مبلغان فعال در مناطق محروم کشور به خصوص در مناطق جنوبی کرمان است که بار همت را بر دوش نهاده است تا علاوه بر نشر معارف در آبادانی آن مناطق نیز سهیم باشد. وی هم اکنون معاون تبلیغ مدرسه معصومیه(س) و مسئول گروه جهادی مروّجین مذهب است. شریف آبادی در گفت و گو با گزارشگر کیهان می گوید:« با مشورتی که با یکی از مراجع بزرگوار، بعضی علما و اساتید کردم برای تبلیغ در جنوب کرمان به صورت خودجوش و تنهایی به این مناطق رفتم و خداوند توفیق داد که در همان ابتدا در 30 مدرسه با جمعیتی بالغ بر 3 هزار نفر سخنرانی داشته باشم و پس از بازگشت بنا بر درخواست آن ها به همین تعداد کتاب رساله توضیح المسائل را برایشان ارسال کردم. البته در این کار هیچ اجباری نبود بلکه برای ما مهم آن بود که با احکام دین آشنا شوند و با انتخاب خودشان مرجع تقلیدشان را برگزینند.»
استقبال از مسائل دینی
وی ادامه می دهد:« جنوب کرمان از نظر وسعت خیلی مکان بزرگی است، در این منطقه به علت نبود روحانی ثابت مردم نسبت به احکام و معارف دین اطلاع کافی ندارند و خیلی تشنه فراگیری هستند، یک نمونه عرض کنم برای سخنرانی به یک دبیرستان رفتم که 200 دانش آموز پسر داشت، در کل زمان سخنرانی این تعداد دانش آموز ساکت نشسته بودند و با دقت گوش می دادند در حالی که توقع می رفت که شلوغ کنند و آرام و قرار نداشته باشند، در روستاها هم وضع به همین منوال هست، به طوری که هنگام قصد ترک روستا را داریم می بینیم که مردم گریه می کنند که چرا می خواهید بروید؟ مردم آن چنان علاقه مند هستند که نیازی به معرفی خودمان نیست و هر طلبه و روحانی که به آنجا برود، مردم سریع یک منزلی را مهیا می کنند، مسجد هم که آماده است و جمعیت آماده و تشنه کسب معارف الهی است.»
خودتان لحظه ای تصور ید! عده ای جوان خاکی، ساده و بی آلایش بدون هیچ چشمداتی و صد البته با انگیزه فراوان برای خدمت به شما در سخت ترین شرایط کنارتان باشند. بدون شک شما نیز تلاش خواهید کرد تا نهایت استفاده را از خدمات ارائه شده توسط این جوانان ببرید تا زحمات آنها هدر نرود. مردم روستای های محروم کشورمان نیز دقیقا پس از گذشت مدتی چنین احساسی را نسبت به جهادگران پیدا می کنند. این بار برای آشنایی بیشتر با فضای اردوهای جهادی و البته تاثیرگذاری این اردوها با سیدعلی رضا سجادی مسئول گروه جهادی محمد رسول الله هم صحبت می شویم. این جهادگر در گفت و گو با گزارشگر کیهان می گوید: «گروه حضرت محمد رسول الله مدت شش سال است که با حضور نفراتی از استان های تهران و قم به مناطق محروم استان سیستان و بلوچستان می رود. گروه ما سعی دارد تا در مناطقی که گرفتار معضلات فرهنگی هستند به فعالیت بپردازد. در واقع ما به سراغ کارهایی می رویم که نیازمند کار گروهی است و به تنهایی توسط مردم منطقه امکان پذیر نمی باشد. همین بود که ما منطقه سیستان و بلوچستان را که اتفاقا متقاضی زیادی برای فعالیت نداشت را انتخاب کردیم.»
فقر فرهنگی در مناطق محروم
وی ادامه می دهد:« مردم این مناطق محروم دارای سطح سواد پایین و فقر فرهنگی زیادی هستند و ما در تلاش هستیم تا این دست از مشکلات را حل کنیم. ما در هر دو منطقه شیعه نشین و سنی نشین منطقه برنامه های تربیتی داریم و علاوه بر اقشار مختلف از مردم منطقه بین ما قرار می گیرند برای دانش آموزان که سازنده آینده مناطق هستند برنامه های ویژه ای برگزار می کنیم.»
سجادی همچنین در خصوص انگیزه خود و دیگر اعضای گروه جهادی حضرت محمد(ص) از حضور در مناطق محروم می گوید:« ما پس از شناسایی منطقه احساس کردیم که علاوه بر وظیفه اخلاقی باید به ندای رهبر انقلاب لبیک بگوییم و در مناطق حضور پیدا کنیم. ما به عنوان یک مسلمان احساس وظیفه کردیم و به نظرمان آمد برای عملکرد مطلوب باید به صورت مستمر در مناطق مورد نظرمان فعالیت کنیم.اما متاسفانه یکی از آفات فعالیت های جهادی در مجموع این است که فعالیت ها به صورت مقطعی است و استمرار نمی یابد.»
مسئول گروه جهادی محمد رسول الله(ص) بیان می کند:« نفراتی که در این چنین فضاهایی حضور می یابند وقتی محرومیت های مناطق را می بینند با اخلاص کار می کنند و واقعا هیچ دنیای مادی در فعالیت های جهادی نیست و اگر فردی در توکل و توسلش دچار خدشه شود کم می آورد. فعالیت های جهادگران برای مردم محرومی که بعضا شاید به اضطرار هم رسیده باشند تاثیرگزار است.»
وی تصریح می کند: «دیدن افرادی که با کم ترین امکانات زندگی شان را سر می کنند در زندگی افراد جهادگر توازن ایجاد می کند و از طرفی فرصتی مناسب برای خودسازی است. بچه های جهادگر با بازگشت از اردو در میان اطرافیان خود مرکزیت پیدا می کنند و بعد از مدتی عده ای را دور خودشان جمع می کنند که این کار خیلی بزرگی است. شخصی که حاضر می شود کیلومترهای زیادی را طی کند و تا سیستان و بلوچستان برود و دشواری های منطقه را به جان بخرد بدون شک قدرت تاثیرگزاری بالایی پیدا می کند.»
محیط تبلیغ وسیع
پس از شنیدن صحبت های سیدعلی رضا حرف هایمان با حجت الاسلام رضایی را از سر می گیریم. رضایی در ادامه حرف هایش به ما می گوید: «برگزاری نماز جماعت و بیان احکام آسان ترین کار ماست، ما به برگزاری کلاس های مختلف قرآن، احکام، آموزش نماز، حلقه های معرفت در مسجد و کلاس عقاید معرفتی می پردازیم. طلبه هایی هستند که کارهای عمرانی می کنند از ساخت مسجد گرفته تا احداث سرویس های بهداشتی. همچین سر زدن به خانواده شهدا و ایتام، عیادت از افراد مریض و سر زدن به خانواده آن ها از جمله کارهای تبلیغی است. باید توجه داشت که محیط تبلیغ به اندازه ای وسیع است که از صبح تا شب کار هست.»
وی ادامه می دهد: «برای تبلیغ به روستایی رفتم که پشت کوه بود و 10 کیلومتر جاده خاکی داشت، میزبان ما پیرمردی بود. او گفت جوان های روستا به نماز نمی آیند، یک روز برای تماشای بازی فوتبال جوانان به محل بازی آن ها رفتم که مقداری از محیط روستا دور بود، جاده خاکی و هوا بسیار گرم بود. جوان ها که از دور می دیدند حاج آقایی دارد می آید تعجب کرده بودند و همین طور به بازی خودشان ادامه می دادند. من هم یک بیست دقیقه ای بازی آن ها را تماشا کردم. آنها فهمیده بودند که من فقط برای تماشای فوتبال رفته ام و برای موعظه به آن محل نرفته ام. بعد از مدتی به یکی از جوان ها گفتم که می توانی یک دقیقه بچه ها را جمع کنی، از آنجایی که بیست دقیقه بود در محل ایستاده بودم و راه نسبتاً طولانی را طی کرده بودم، خیلی سریع جمع شدند، در این موقع یک حدیث گفتم و رو به آن ها گفتم: امشب مسجد بیایید اگر به شما بد گذشت، دیگر نیایید! اتفاقاً آن شب به مسجد آمدند و من هم نماز مختصری خواندم و یک سخنرانی کوتاه بعد از نماز کردم، چون هوای مسجد از محیط بیرون گرم تر بود، به بیرون مسجد رفتیم و مشغول صحبت شدیم و گل گفتیم و گل شنیدیم، بحثی از مسائل دینی نکردم، مگر اینکه خود آن ها سؤالی را می پرسیدند.
متوجه شده بودند که این حاج آقا با حاج آقا قبلی که فقط روی منبر می رفته فرق دارد! خلاصه با آن ها رفیق شدیم، حتی یک روز تفریحی به اطراف روستا نزدیک سد رفتیم و در آن محل با بچه ها شنا کردیم، بعد هم تکلیف کردیم که بچه ها وضو بگیرند که به جز یک نفر بقیه اشتباه وضو گرفتند، همان تفریح ما باعث شد که بچه ها وضو را یاد بگیرند، این یکی از بهترین خاطره های من است.»
در هر حال به نظر می رسد اردوهای جهادی توانسته اند به الگویی تبدیل شوند برای شکستن فاصله های طبقاتی و در کنار هم بودن. در کنار هم بودنی که می تواند علاوه بر افزودن وحدت ما را به قله های موردنظرمان نزدیک و نزدیک تر کند.
*منبع: روزنامه کیهان
**گروه اطلاع رسانی** 1893**2002**9131